Snuddulaus, dagur tvö.

Nóttin var okkur öllum erfið þar sem Rakel Kara vaknaði oft og grét mikið vegna snuddusöknuðar. Í morgun var hún samt afar kát en hafði áhyggjur af því hvað jólabörnin væru frek að vera með duddurnar hennar ALLAN DAGINN. Hún minntist ekkert á snuddurnar í leikskólanum en um leið og við komum heim þá opnaði hún snudduskúffuna bara til að athuga hvort jólabörnin hefðu ekki örugglega skilað þeim. Eftir að hafa rætt málin vel og lengi yfir eplasafa og kex með húmmusi var hún bara nokkuð sátt yfir þessu öllu saman og stolt yfir því að vera hætt.Nú minnir hún okkur stanslaust á það hvað hún sé ROSALEGA DUGLEG að gefa jólabörnunum duddurnar sínar. Þegar þetta er skrifað er hún sofnuð og það án þess að fara að gráta. Vonandi mun nóttin ganga vel fyrir sig.